بيابان

بيابان تكه زمين تنهاييه كه به نظر هيچ ارزشي نداره ولي وقتي توش گم بشي ديدن يه درخت يا يه پرنده يه دنيا خوشحالت مي كنه

دوشنبه، مهر ۲۰، ۱۳۸۳

سكوت

در سكوت خويش آرام گرفتم چرا كه مجالي نبود تا در دغدغه جنجال ديگران افتم .
ارسال شده توسط گون در ۲۳:۵۵

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

پیام جدیدتر پیام قدیمی تر صفحهٔ اصلی
اشتراک در: نظرات پیام (Atom)

فهرست وبلاگ من

  • صفر تردید
    Phil Robertson, 'Duck Dynasty' Patriarch and Outdoor Icon, Dies at 79
    ۵ هفته قبل
  • برون کا
    Memilih Jenis Bisnis Waralaba Murah Tapi Menguntungkan
    ۹ سال قبل
  • شبانه ها
    دارم نفس میکشم
    ۱۴ سال قبل
  • زلال پرست
    اسباب كشي
    ۱۸ سال قبل
  • کافه بخارا

درباره من

گون
مشاهده نمایه کامل من

بايگانی وبلاگ

  • ◄  2008 (2)
    • ◄  مارس (2)
  • ◄  2007 (2)
    • ◄  نوامبر (2)
  • ◄  2006 (16)
    • ◄  ژوئیهٔ (1)
    • ◄  ژوئن (1)
    • ◄  مهٔ (3)
    • ◄  آوریل (2)
    • ◄  مارس (5)
    • ◄  فوریهٔ (1)
    • ◄  ژانویهٔ (3)
  • ◄  2005 (4)
    • ◄  ژوئیهٔ (1)
    • ◄  مهٔ (1)
    • ◄  فوریهٔ (2)
  • ▼  2004 (15)
    • ◄  دسامبر (4)
    • ◄  نوامبر (1)
    • ▼  اکتبر (4)
      • سر انجام
      • حافظ نامه
      • سكوت
      • سعدي در جامع كوفه
    • ◄  سپتامبر (6)
زمینه ساده. تصاویر زمینه ایجادشده توسط gaffera. با پشتیبانی Blogger.